گشتن دنبال سن مناسب برای نویسندگی همانقدر پرت است که در جستجوی سن مناسب برای پیادهروی، غذا خوردن، یا عشق ورزیدن باشی.
حرف درخشان احمد شاملو را بخوانید:
میگویند حالا نوبت جوانهاست. این حرف آنقدر بیربط است که گفتن ندارد. مگر از سر فریبکاری. من در شصتوشش سالگی تازه دارم فارسی یاد میگیرم.
یکی از ویژگیهای ذهن توسعهنیافته تمرکز روی بهانههای بیربط است.
نه نویسنده اسب است و نه نوشتن مسابقۀ اسبدوانی که به اسبهایی چابک و جوان نیاز باشد.
باری، همواره میکوشم این پندک! را به خودم گوشزد کنم:
واقعیت کتمانناپذیرِ کوتاهی عمر را که در نظر بگیری، آنوقت شاید بفهمی هر لحظه از زندگی بهترین زمان برای دنبال کردن کاریست که میل انجام آن در تو بیدار شده است.
زنده بودن، محکمترین دلیل برای نوشتن است.
فکر میکنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر برای شما سودمند باشد: